De maand mei is bijna ten einde en deze keer stelde ik de 7 vragen aan Wim Egbertzen, voorzitter van voetbalvereniging Sportclub Doesburg. Het was een bijzondere ontmoeting met iemand die als het moet zo even het clublied voor mij had gezongen…
Wim Egbertzen, bijna 64 jaar oud. Als jongen van 5 woonde hij 100 meter van het sportpark vandaan. Wim ging al snel voetballen bij Rood Blauw zoals Sportclub Doesburg destijds heette. Al vrij snel werd Wim op 17 jarige leeftijd jeugdsecretaris van Sportclub Doesburg en organiseerde de jaarlijkse voetbaltoernooien.
Tegelijkertijd melde Wim zich ook aan als scheidsrechter bij de K.N.V.B. Dit bleek later geen verkeerde keuze te zijn geweest…
Op zijn 22ste verhuisde Wim naar Gaanderen en ging daar werken bij een bouwmaterialenhandel waar hij de gehele administratie verzorgden.
Wim is getrouwd met Marieke. Heeft 2 zonen en 1 dochter. Op 42 jarige leeftijd werden Wim en Marieke samen eigenaar van een Kantoor Boekhandel in Ulft. Dit bedrijf hebben zij samen 20 jaar lang met veel plezier gerund. In oktober 2012 zijn ze gestopt als zelfstandig ondernemer.
Wim vertelt; ‘In maart 2009 organiseerde Sportclub Doesburg in goede samenwerking met de Gemeente Doesburg en de Gelderse Sportfederatie een extra ledenavond met als thema “Heeft Sportclub Doesburg nog wel bestaansrecht?”. Voor deze avond werd ik ook uitgenodigd en van het een kwam het ander. Net 16 jaar voorzitterschap achter de rug bij de scheidsrechterscommissie van de K.N.V.B. district Oost regio E en dan al snel gebombardeerd worden tot voorzitter van rood blauw.’
In juni 2009 kwamen Wim en Marieke weer terug Doesburg. ‘We werden na 38 jaar weer snel opgenomen in ons mooie stadje aan de IJssel’
U bent voorzitter van Sportclub Doesburg. Kunt u iets vertellen over de vereniging die volgend jaar mei 100 jaar bestaat?
In augustus 2009 werd ik voorzitter van onze club. Zeker geen gemakkelijke taak, mede gezien de uitspraak van de Gemeente en de Gelderse Sportfederatie “Heeft Sportclub Doesburg nog bestaansrecht?”.
Wij zijn gezamenlijk begonnen met de fundering en op dit moment kunnen we vaststellen dat de vereniging op alle fronten weer aan het groeien is. Financieel zijn we gezond en de jeugdafdeling kent een ongekende groei. Wij zijn met veel mensen achter de schermen bezig aan de voorbereiding van ons 100 jarig bestaan. Iedere keer kijk je dan terug wat geweest is en natuurlijk wat komen gaat. Veel mensen uit mijn begintijd zijn er helaas niet meer en dat is best vreemd.
Ooit was u voor deze club jeugdsecretaris. Het doet u vast goed dat vooral de jeugdafdeling het erg goed doet?
Als ik op mijn tijd als jeugdsecretaris terug kijk en vergelijk dit met het heden, dan kunnen we vaststellen dat we qua kwaliteit vooruit zijn gegaan. Zeker in deze veranderde maatschappij gaat onze jeugdafdeling op gepaste wijze om met de regels van respect.
Als voormalig KNVB scheidsrechter van de Eredivisie kunt u vast goed voor u zelf opkomen. Is het moeilijk om in deze tijd met thema’s als bv “zonder respect geen voetbal” op te komen voor het voetbal in het algemeen en de club?
In de periode dat ik buiten Doesburg woonde bouwde ik aan mijn scheidsrechters carrière en dat resulteerde in promotie naar het betaalde voetbal in 1985. Een loopbaan planning ging hieraan vooraf. Wedstrijden zoals Feyenoord – PSV en Groningen – Ajax waren een bekroning op mijn gedrevenheid.
Ook Internationaal heb ik gefungeerd als scheidsrechter en grensrechter. Van Real Madrid tot Spartak Moskou, van Toulon tot Insbruck en tot in Milaan bij Italie -Portugal. Veel heb ik te danken aan die mooie K.N.V.B. en mijn hobby. Toen ik dan ook als voorzitter van Sportclub Doesburg werd gekozen, was een van mijn uitspraken “wie aan de scheidsrechter komt, komt aan mij”. Dat hebben we niet alleen in woorden maar ook in daden tot uitvoer gebracht. Respect voor de scheidsrechter en tegenstander moet het belangrijkste zijn om mee te beginnen. In de bestuurskamer wordt alleen positieve dingen over de scheidsrechter gesproken en wie anders wil, kan de bestuurskamer verlaten. Wij houden het netjes en dat zal zo blijven.
Het voorzitterschap is een belangrijke functie. Of leidt u alleen de vergaderingen?
Voorzitter worden is niet zo moeilijk, voorzitter blijven is even iets anders. Steeds maar de juiste balans weten te vinden tussen goed en slecht, tussen links af en/of rechtsaf, tussen kiezen voor het algemeen belang of het eigen ik. Delegeren, controleren en corrigeren zijn de belangrijkste punten voor een voorzitter.
Zelfkritiek is belangrijk, steeds bij jezelf testen, heb ik er wel voldoende aandacht aan besteed, of heb ik wat vergeten, waardoor die ander het even niet prettig vind. Soms doe ik teveel voor Sportclub Doesburg en dan hoor ik tijdens de bekende 3e helft dat dit niet altijd in dank wordt afgenomen. Soms terecht, maar ook regelmatig door omstandigheden dat andere leden het even laten afweten, b.v. door ziekte, vakantie en/of geen tijd. Maar de “trein” moet verder en ik zit als voorzitter met mijn bestuur in die trein en dus moeten we verder.
Maar ook heb ik de taak om beleid te maken voor de langere termijn samen met mijn medebestuursleden en daar hoort ook bij te investeren in de opvolger. Niet vreemd voor mij dat ik al bezig ben in gedachten met de opvolger na mijn periode. Zowel als competitieleider van het pupillendistrict IJsselstreek, dan als voorzitter van de Scheidsrechterscommissie district Oost heb ik steeds zelf gezorgd voor mijn opvolger. Ook nu zal ik proberen dit te realiseren.
Sportclub Doesburg is toe aan een nieuwe accommodatie voor haar leden. Onlangs werd bekend dat Sportclub Doesburg op de huidige locatie aan de Oranjesingel zal blijven en dat Sportclub Doesburg daar graag een nieuw sportpark wil bouwen. Om dit nieuwbouw project in goede banen te leiden zijn er enkele bureaus benaderd. Wat zijn voor Sportclub Doesburg de belangrijkste pijlers waar de projectrealisatie aan moet voldoen?
Op moment staan we voor belangrijke gesprekken met de kandidaat architect, voor opdracht tot het maken van een voorlopig en definitief ontwerp, betreffende onze nieuwe accommodatie aan de oranjesingel. De belangrijkste pijlers waar de architect aan zal moeten voldoen zijn met name: klantvriendelijk voor zowel de bezoekers als de mensen die er om heen wonen, uitbreiding van het aantal kleedkamers, energie zuinig, multifunctioneel. Tevens moet het onze leden de gelegenheid bieden om de komende 30 jaar weer op verantwoorde wijze hun mooie sport te kunnen uitoefenen. Dus ook financieel moeten we een constructie vinden, waarbij men straks zonder al te veel zorgen verder kunnen bouwen aan 100 jaar Sportclub Doesburg.
Bent u zelf ook nog actief of bent u alleen passief betrokken?
Vanaf oktober 2012 zijn we begonnen met de 35+ / 45+ groep, die op de vrijdagavond hun conditie op peil proberen te houden. Soms doe ik actief mee, maar ook kijk ik toe hoe enthousiast men invulling geeft aan dit nieuwe project. De wedstrijd van vorige week vrijdag tegen Angerlo Vooruit, was het bewijs dat we gezamenlijk op kunnen trekken met onze buurtvereniging en zeker de 3e helft verliep in een fantastisch goede sfeer. Ook daarbij was ik aanwezig en genoot met volle teugen.
Is er meer dan alleen Sportclub Doesburg?
Is er meer dan alleen Sportclub Doesburg? Vaak niet. We hebben een druk programma en voor dat je het weet, is de week weer voorbij. Toch maak ik ook tijd vrij om samen met mijn vrouw de natuur in te trekken op de fiets en dan genieten we van dat mooie Nederland. Fietstochten van 60-70 km per dag is geen uitzondering. We hebben nog de Elfstedentocht op het programma staan en volgend jaar hopen we de fietstocht te maken langs de Donau. Ook ben ik tijdens tentamens en examens actief als surveillance op het Rietveld college te Doetinchem.
Sportclub Doesburg is een deel van mijn leven en daar hoef ik geen dank je wel voor te hebben. Ik ben blij dat ik dit mag doen. Wel hoop ik dat wij ( Marieke mijn vrouw) ook straks op afstand nog mogen meegenieten van dat mooie clubje Rood Blauw.
Hoe was ook weer het club lied wat “tante Daad” onze trouwste supporter wekelijks zong:
Wij gaan weer strijden, op groene weiden, lang leven rood en blauw, tot in de dood getrouw, hiep, hiep, hiep, hiep hoera, leven rood blauw ja, ja, dat zij ook mogen bestaan voor ons plezier.
Daar wil ik mee afsluiten, het clublied van ONS ROOD BLAUW.
Fotografie: joost de wolf / JdW Fotografie uit Doesburg
Met speciale dank aan: Odin Teerink
Mooi gesproken Wim.