Naam: Marijke Schellekens
Bekend van: Per Sonare
Wat is het persoonlijke hoogtepunt van het afgelopen jaar?
Mijn persoonlijk hoogtepunt van het afgelopen jaar was het verwezenlijken van de foto installatie: Windows to the Rivers of my Life. De vijf grote fotoglasplaten stonden daar écht aan de rivier de Nemines in de oude Hanzestad Kaunas in Litouwen en het zag er prachtig uit. Maar ook de voorafgaande twee weken waren geweldig. Samen met 20 andere kunstenaars uit verschillende Hanzesteden, waren we door de stad Kaunas uitgenodigd om onze kunstwerken ter plekke te verwezenlijken. De kunstenaars boden hun ideeën en tijd, de stad Kaunas zorgde voor de materialen, de mogelijkheden én voor ‘kost en inwoning’. Het was een fijne, inspirerende tijd!
Wat is voor jou hèt Doesburgse moment van het afgelopen jaar?
Hét Doesburgse moment van het afgelopen jaar was voor mij de dag rond Fotografie en Fotokunst op 2 oktober. Samen met Ruud Smit heb ik deze dag, de jaarlijkse themadag van de Culturele Zondag Doesburg, georganiseerd. De start van de dag was het oplaten van een groot vliegend foto-object aan de Ijsselkade. Er was een foto-expositie in het Fotograficamuseum van verschillende Doesburgse fotografen rond het thema van de dag: Over Bruggen.
Bijzonder waren de Slideluckpot-shows. Eerst ’s morgens in Hotel Doesburg en ’s middags in het Meulenhuus, waar een doorlopende voorstelling was. Slideluckpot-shows zijn slideshows van enkele minuten met foto’s rond een onderwerp, en – belangrijk – met bijpassende muziek. Er waren prachtige slideshows te zien van vele fotografen en het Meulenhuus/ Filmhuis was een prima plek om even te verpozen en te kijken en te luisteren. Door de vele publiciteit en het prachtig weer kwamen veel mensen naar Doesburg.
Welk rapportcijfer geef je Doesburg in 2011 en waarom?
Een rapportcijfer geven vind ik moeilijk. Eigenlijk hou ik helemaal niet van punten geven. Maar even proberen…. Wat ik me herinner en waar ik met plezier aan terug denk is om te beginnen het grote sportevenement in de Martinikerk, meteen aan de start van 2011. Genoten heb ik van het enthousiasme waarmee vele mensen – van heel jong tot heel oud – lieten zien hoe zij hún sport beoefen. Het voelde of ik bij een voorstelling was en op de eerste rij zat. Een dikke 10! (bij judo zag ik enkele hele jonge peuters, maar ook een man van meer dan 80 die nog elke week naar judoles ging!)
Geweldig vond ik het dat de Doesburgse fanfare in vol ornaat en muziek makend, langs mijn atelier kwam. Of er iets te vieren was vroeg ik. En ja, bij elke pasgeborene in Doesburg werd er een serenade gegeven aan huis. En niet alleen kwam de ‘muziek’ langs, men kreeg ook nog als cadeautje een ‘krentenwegge’. Daarna heb ik gezien dat ‘Het muziekcorps der voormalige schutterij’ op alle evenementen aanwezig is. Ook hier wordt muziek gemaakt door jonge en oud. Daarom, ook een goed cijfer voor de muziek. ‘Dichters aan de IJssel’ een evenement in hotel Doesburg was zeer de moeite waard. Wat mij betreft mag zoiets wel meer georganiseerd worden.
Maar er is veel meer te doen in Doesburg waar ik een pluim voor over heb! Soms is het cijfer hoog, de andere keer veel lager, het weer speelt hierin jammer genoeg een grote rol. In Doesburg worden tradities in ere gehouden, zo heb ik gemerkt. Naast Koninginnendag worden de doden herdacht maar ook bevrijdingsdag. Er is de Monumentendag, de maand van de geschiedenis, de Hanzefeesten.
Maar er is ook een filmhuis, buitenfilm op het Roggeplein in de zomer, en zeker niet te vergeten, onze Culturele Zondag Route. En dit is lang niet alles! Al die mensen die veelal met plezier aan deze evenementen meewerken en hopen anderen daar ook een plezierige dag mee te bezorgen, wat mij betreft voor allen een 10.
Maar hoe zit het met de gemeente, de politiek en met de zorg dat dit alles kan blijven bestaan? Wat mijzelf betreft, wat heeft de gemeente over voor kunst en cultuur? Eigenlijk weet ik er te weinig van om Doesburg hier een cijfer voor te geven. Maar ik heb zo mijn vermoeden dat het niet hoger dan een 5 is.
In Kaunas, waar ook elk dubbeltje moet worden omgedraaid, heb ik gezien wat het betekent als de stad geld over heeft voor kunst en cultuur. Het was ook geweldig om te zien hoe de inwoners van de stad zich betrokken voelden bij wat er gebeurde. En vooral, er was veel kunst op straat! Oude kunst uit het roerige verleden, maar zeker ook moderne kunst.
Welke droom wil je verwezenlijken in 2012?
Dat brengt mij ook bij mijn dromen en wat ik zou willen verwezenlijken in het nieuwe jaar. Naast meer (zeker ook moderne!) kunst op straat is mijn droom vooral een kunstcafé in Doesburg. Een ontmoetingsruimte waar het bruist van creatieve energie. Waar mensen naar toe komen omdat ze met anderen van gedachte willen wisselen. Waar nieuwe ideeën kunnen ontstaan en waar men naar elkaar wil luisteren. Waar de drempel laag is en ook jongeren en mensen met een andere huidskleur zin hebben om naar toe te komen.
Met een podium waar jong talent de kans krijgt om iets te laten zien. Er is hier ook ruimte om cursussen te geven of muziek te maken, om toneel te spelen en natuurlijk ook om te exposeren. En… slideluckpot- shows te organiseren! Het is een droom. Deze droom te verwezenlijken daar ga ik aan werken. Echt verwezenlijken, dat zal wel niet gebeuren, maar je weet maar nooit!
Wat hoop je dat er in Doesburg in 2012 gaat gebeuren?
Dat de gemeente besluit dat de loodsen bij de oude betoncentrale opgeknapt gaan worden en een fantastische bestemming krijgen. Dat de tuin bij het Arsenaal omgeploegd gaat worden, er veel kleurrijk bloemenzaad wordt gestrooid en toegankelijk voor publiek gaat worden. Dat er (onder andere hierdoor) in Doesburg nog meer te ‘genieten’ valt.
En voor mezelf, dat een foto-installatie zoals ik die ik in Kaunas verwezenlijkt heb, ook hier in Doesburg komt te staan. Het zou prachtig staan op de IJsselkade, want de foto’s verwijzen naar de belangrijke rivieren van mijn leven en de IJssel is een heel belangrijke er van.