Ach, mooie, vriendelijke straat van gouden regens bruisend, ruisend – vol diversiteit Beginnend (of eindigend) daar waar Monseigneur Bekkers jou, met al zijn lommerrijke egards, de gelegenheid biedt verder te gaan Links huizen de Lijsterbessen terwijl rechts de club van Forsythia aan het bijkomen is van een super geel succes
Vele tinten groen filteren zonnestralen – diffuus wordt het licht
Moet je? toch eens horen… ineens moest ik meer véél meer? van ze weten. Steeds de vraag:
Na het werk en het eten op een zwoele voorjaarsavond nog even samen naar beneden; hondje mee, papa mee, mama mee aan de hand van dreumes
Witte Donderdag? Morgen Ik wil overdenken Goede Vrijdag? Overmorgen Ik wil herdenken Stille Zaterdag? Over 3 dagen Ik wil verstillen
Het mooie van een straatje om kan zijn een plotseling ontmoeten van hart tot hart… binnen de bebouwde kom. Het mooie van dit straatje om Is net de uitkomst van een som; Jij + ik = even wij… op weg naar verder moeten. Het mooie van mijn straatje om was dit plotseling ontmoeten…
Voor het slapen gaan nog even een blik naar buiten en zie haar weer eens lopen Voor haar haar grote kleinkind, onrustig bewegend in een buggy Haar kleine man; gevangen in zichzelf. Ze staakt haar gang en aait hem teder over zijn geschoren bol
L.nt. Het wonder bewondert overweldigt, verwondert. Het bijzonder wondere wondert; maakt het Kleinste majestueus!
Zo graag wilde ik iets moois schrijven over u, de natuur, het weer doch al mijn inspiratie is slechts transpiratie heeft mij mijn bed in-en-uit-en-weer-in doen drijven Hatsjie! Op onze gezondheid! Graag tot een betere keer.
Jouw gedachten vliegen vrij je ademt. Bomen lopen uit jouw hart klopt en krokussen staan her en der.
Dat blonde, blije meidje 4 jaren slechts zingend, dansend en springend in diepe plassen
Uitstellen het aftellen Dat niet valt af te stellen Inmiddels ben ik het onvermijdelijke aangegaan het optellen der minuten die ik nog heb te gaan; Tienduizendendriehonderdentwintig (minus deze tijd van schrijven) Gelukkig! Ik ben nog lang niet jarig.
Valentijn Lara en FelíZ Liefde in het midden uit
Je kent het wel, zo’n struik nog doods en onooglijk begin februari Vele malen langsheen gelopen met mijn hoofd in het daar en wat?
Zonder je te kennen mis ik je nu alweer een aantal weken die zijn verstreken zonder te zwaaien naar jou rust maar zacht en heb het goed dag, mijn trouwe zwaai-mevrouw
Gakkend, pikkend, waggelend ineens is er heel veel visite in de wei ik sta er bij – stil – en kijk er naar en zie dat het gras groen is onder mijn belaarsde voeten
Er waren eens 8 huisjes 8 huisjes op De Ooi ze werden afgebroken niemand vond ze mooi Er zaten minstens 8 bewoners in 8 bewoners op De Ooi men vond de huisjes ‘niet meer kunnen’ maar zij vonden ze mooi