Woensdag 27 juni – Lüneburg in Noord Duitsland is ons reisdoel als we woensdag laat in de middag vertrekken. Aankomst gepland rond 22.00 uur, maar dat wordt later want ik was even vergeten dat werken aan de snelweg “Baustelle” een geliefde hobby is van onze oosterburen. Camping vinden zonder Tom-Tom in het donker in de regen valt niet mee. De campingeigenaar kijkt ons vragend aan alsof hij wil zeggen: ‘Wat komen jullie hier doen, weet je niet dat de receptie tot 22:00 uur open is?’. Tien voor elf zit de kantine vol met televisiekijkers, Spanje-Portugal verlenging.
Ik doe net alsof mijn neus bloed en zeg hem dat we hebben gereserveerd. Ik zie de campingeigenaar even schakelen en dan pakt hij zijn reserveringsboek. Wij staan niet bij de woensdag, bij de donderdag wel. Hij kan zich nog wel herinneren dat ik hem gebeld heb om de aankomst een dag te vervroegen. Heerlijk zo’n camping waar niet alles in de computer staat en er dus alles tussendoor geregeld kan worden. Wij krijgen een plekje onder een lantaren, zodat we ons in het donker kunnen installeren op de camping.
Donderdag 28 juni – We hebben een flink gat in de dag geslapen en zijn eigenlijk net wakker als Hans en Els Gerritsen, uit Doesburg, aan komen lopen. Staan op dezelfde camping en zijn die morgen vanuit Hamburg aangekomen. Gezamenlijk vertrekken we op de fiets naar Lüneburg. In de stad heerst een bruisend, levendig sfeertje. Er worden tentjes opgebouwd, uit allerlei landen lopen er klederdrachten rond en er zijn overal podia met muziek. Het weer is prachtig. Voor Hans en Els een verademing na drie weken regen in Engeland.
We komen Marion Steitner, Antoon van Buren en Roger Ritzen tegen, de vertegenwoordigers van de gemeente Doesburg. Gezanmelijk tussen de oude gebouwen, de vele middeleeuws uitgedoste deelnemers voelt het als een stukje Doesburg in Lüneburg. Totdat we neerstrijken op een terras van een italiaans restaurant was het EK niet in onze gedachten. Bij de Italianen wel. Een grote groep had zich al twee uur voor de wedstrijd voor de televisie geïnstalleerd op het terras en en kwamen steeds meer mensen bij. Vlaggen, hoeden, toeters, shirtjes wisselen, het bekende voetbal tafereel.
Om 21.00 uur is de officiele opening van de Lüneburger Hansetagen met veel toespraken en alle delegaties lopend achter hun landenbordje, à la olympische spelen. Tussendoor wordt de voetbalstand op het podium doorgegeven, een overbodige service want de Italianen van het restaurant, net om de hoek, vieren elk doelpunt met het nodige vlagvertoon. Ondertussen hebben burgemeester Kees Luesink en zijn vrouw José zich bij de groep aangesloten.
Na de officiele plechtigheden proberen we een terras te zoeken waar we kunnen zitten en waar geen televisie aan staat, om nog even met elkaar bij te praten. We komen weer bij de Italiaan uit maar dan niet op het terras op het plein maar aan de voorkant. De bediening is nog nooit zo snel geweest, Giovanni wil zo min mogelijk van de wedstrijd missen.
