‘Lieve kinderen van Doesburg’

Het gaat met het geld in Europa niet zo goed. Ik las in de krant dat er in Nederland zelfs plaatsen zijn die bedacht hebben om de intocht van Sinterklaas niet door te laten gaan, dit om wat extra geld over te houden. Maar ik ben blij dat er in ieder geval nog twee plaatsen in Nederland zijn die de intocht wel door laten gaan en dat zijn Groningen en Doesburg. Dus Nederland we komen er weer aan!!

Het doet me deugd, zeker de reis naar Doesburg daar verheug ik me het meest op. Wat zou het jammer zijn als dat niet door zou gaan, ik mag er niet aan denken. Eerst met die grote pakjesboot twaalf waarmee ik van Spanje hierheen ben gevaren, daarna met die mooie kleine versierde boot over de Yssel naar Doesburg toe. Op de zee zie je niet zoveel, alleen maar water, en soms een groot zeeschip. Maar op de Yssel kun je mooi om je heen kijken, ik zie dan vogels, paarden, koeien, boerderijen teveel om op te noemen.

 
En dan opeens gilt één van mijn pieten,…….”ik zie de kerk, de kerk van Doesburg”. De mooie grote statige kerk is al van verre te zien, en dan even later het mooie aangezicht van Doesburg. Daar komt de brandweerboot al aan, die onze boot begeleid en de in het water gevallen pieten weer op het droge brengt. En dan zijn we weer in Doesburg, met zijn mooie IJsselkade!!
En op die kade daar staan jullie. Ik kan er nu alweer blij van worden om jullie te zien, maar het duurt nog zo lang ik kan bijna niet meer wachten. Het is zo gezellig weer bij jullie te zijn.

 
Weet je nog; hoe de danslerares schrok toen ze dacht dat er maar een paar kinderen waren voor de intocht. En toen ze al die kinderen met mama’s en papa’s, oma’s en opa’s zag staan schrok ze zich een hoedje;..ha,ha,ha. Ze kreeg er een kleur van maar het geleerde dansje was top. En de pepernotensamba is ook echt Doesburgs, ik heb het nergens zo mooi horen zingen.

 
En toen; over de rode loper op weg naar de koets die even zoek was, de paarden konden niet meer voor of achteruit zoveel kinderen waren er. Onderweg tijdens de rijtoer zag ik jullie vaak een tweede keer langs de kant van de weg staan. En sommige kinderen heb ik wel drie, vier, vijf keer gezien en begroet. Tijdens het rijden en zwaaien kijk ik dan ook in de prachtig versierde winkels met al die vrolijke gezichten voor en achter de etalageruiten. In sommige etalages staan zelfs mooie schilderijen, fietsen en nog veel meer mooie spullen die je dan in een winkel op een andere plek weer kunt kopen.

Wat ben ik toch blij dat ik Sint Nicolaas heet en een hele boel zwarte pieten heb waarmee ik samen jullie mag bezoeken en verrassen.
Het geld kan dan wel een beetje op zijn, maar we komen in ieder geval weer bij jullie langs je huis wellicht met een iets minder groot cadeau, maar deze zal zeker niet minder mooi zijn.

Ik hoop jullie 16 november weer in Doesburg te ontmoeten, waar we er samen weer een mooi Sinterklaasfeest van maken. Ik verheug me er nu al op.
 

Tot gauw, en groetjes.
 
                                                            Sint Nicolaas