Marijke Schellekens blogt over avontuur in Litouwen (2)

Kunstenares Marijke Schellekens vertegenwoordigt momenteel Doesburg bij het kunstproject HANSEartWORKS in Litouwen. De eigenaresse van atelier Per Sonare doet vanuit Litouwen verslag over haar belevenissen in de Baltische staat. Vandaag het tweede, uitgebreide verslag.

‘Veel van de kunstenaars waren al een paar dagen hier en hadden, net als wat ons gebeurde de eerste dag, veel gewacht en nog eens gewacht. Onder andere op het materiaal dat ze nodig hadden om aan de slag te gaan.  Dovidas, een erg aardige jongeman, doet erg zijn best, rijdt af en aan om materialen te regelen en te organiseren, en regelt voor iedereen zo nodig een (of meer) volontairs, om te helpen.  Hij heeft alles onder controle en het voelt ook of alles op tijd klaar komt, alleen wil iedereen gewoon aan het werk.

Je zou verwacht hebben dat veel materialen er al zouden zijn. Maar dat was niet zo. Tenten om onder te werken en spullen droog te houden, tafels en stoelen om aan te werken en op te zitten, schoppen, zagen, hamers en veel ander materiaal… Voordat iedereen aan het werk kon, moest dat allemaal geregeld worden. Een van de mensen zei, ‘volgende keer kom ik ook later want dat scheelt dagen wachten’.

Waar wij de eerste dag op wachtten was vooral op tijd om even te praten met Dovidas . Hij had bij onze eerste ontmoeting al kleine proefjes gegeven die gemaakt waren van twee foto’s. Het zag er geweldig uit zo in het klein.  De foto’s worden gedrukt op doorschijnend – helder acryl. Dit wordt bevestigd achter 8 mm dik helder plexiglas. We besloten om de foto’s te spiegelen, zodat de achterkant de voorkant werd. Net iets mooier dan door het plexiglas heen te moeten kijken om de foto op de goede manier te zien.

Neminus
Het is trouwens de bedoeling dat je om de platen heen loopt en ze van alle kanten goed kunt zien. Dat was om te beginnen. Dovidas ging mensen aan het werk zetten om de platen te zagen en polijsten, en om de foto’s te drukken en later te bevestigen.

De volgende dag vroeg hij of ik de foto’s ook op een stick had. Wat ik natuurlijk had, maar in het hotel. Ook dit kwam goed,  al duurde dat even omdat ik geen verbinding had met mijn computer. Dovidas wees me ook de plaats aan waar de installatie moest komen. In het park naast het kasteel van Kaunas aan de groene oever van de Neminus. Ze waren daar een beach aan het maken.

Een stuk daar vandaan had een commissie van architecten, galeriehouders en kunstenaars en niet te vergeten de burgemeester besloten dat het een goede plaats zou zijn. De rivier op de achtergrond en enkele bomen, zodat je genoeg licht had om door de platen heen te kijken.

Takkeninstallatie
Er werd/wordt hard gewerkt. Groot monumentaal werk, maar ook minder groot werk. Een groten stalen ‘golf’  werd gelast en deze lasnaden worden alweer dagen door de Duitse kunstenaar afgewerkt. Er komt een installatie van staal en hout waar viel kolommen met boeken in verwerkt gaan worden.

Dit wordt gemaakt door een fantastische aardige gekke oude vrouw uit Zweden en haar man die het laswerk doet. Beide 75 jaar maar zelfs het beton versleept hij zelf. Een Franse man is bezig met de wilgenbomen van het park. Van wilgentakken vlecht hij een grote installatie. Het wordt een Centurias – een mens/paard – die met pijl en boog te strijden gaat.

Zondag waren er veel mensen in het park om zich te vermaken. Nieuwsgierig ook in wat er allemaal aan het gebeuren is, vragen stellend en een heel enkele keer ook bedenkelijk kijkend. Een jongetje van een jaar of acht kwam langs de takkeninstallatie in wording en zei verwonderd ‘kijkt mama, een Centurias’.

Op de punt waar de Nemunis en de Neris samen komen, bouwen enkele Litouwense  kunstenaars een grote houten installatie waar op zaterdagavond vuurwerk van gemaakt moet worden. Ook al aardige mensen die regelmatig komen vragen hoe mijn werk opschiet.

Kruizenheuvel
Ik geloof dat wij eigenlijk weinig zelf kunnen doen. Nadat ik tijdenlang gekeken heb wat precies de beste plaats is voor de vijf fotoplaten, en toen deze plaats gemarkeerd had, was ik helemaal tevreden. Het voelde echt goed. Eindelijk iets gedaan!

Zaterdag hadden we een vrije dag en we konden met een busje naar de beroemde kruizenheuvel, hier zo’n 150 kilometer vandaan. De manier om wat meer van het land te zien en een belangrijke bezienswaardigheid. Toen we terug waren in Kaunas voor het avondeten, ging iedereen even kijken hoe het met hun kunstwerk in wording ging.

Helemaal verbaasd en gelukkig waren Geert en ik toen we zagen dat de drie meter lange palen, tien in totaal van 10 bij 10 centimeter, waren aangekomen en dat er al in elk een 90 centimeter lange gleuf in was gemaakt. Nu is het wachten op de platen. Die zullen vandaag klaar zijn. Hoe die gelijmd moeten gaan worden, ben benieuwd, maar we zien wel want ik heb er het volste vertrouwen in dat alles goed komt, zo zei ik al.

Prachtige filmpjes
Als het zo verder gaat, dan ga ik gewoon door met het maken van een fotoreportage. Geert maakt praatjes met iedereen en maakt prachtige filmpjes. Hoop dat het deze dagen nog lukt om foto’s op computer te krijgen.

Ondertussen gebeuren er veel erg interessante dingen. Van de mensen – waar we elke dag twee keer mee in het restaurant zitten – komen er veel uit de Oostbloklanden. We praten veel en veel ligt ook erg gevoelig. Daarom waarschijnlijk hebben we ook erg veel plezier met elkaar. Dat is veel makkelijker en iedereen wil en goede tijd hebben hier.

Ik stop voor vandaag, de zon is ondertussen weer gaan schijnen en dat maakt dit land geweldig om te zien. We gaan nu met onze auto naar Kaunas waar men druk bezig is alles aan het opbouwen voor het komend weekend. Ben benieuwd wanneer we er niet meer door mogen met onze eigen auto.’

Dag!  Tot de volgende keer.  Lieve groet van Marijke en Geert.

Zie ook:
Marijke Schellekens blogt over avontuur in Litouwen (deel 1)