Naam: Gert-Jan Tas
Bekend van: Liefde voor Libië
Wat is het persoonlijke hoogtepunt van het afgelopen jaar?
Zonder enige twijfel de Arabische lente.
Na Tunesië en Egypte volgde mijn jeugdliefde Libië. Dat Gaddafi het tot zo veel bloedvergieten onder zijn eigen mensen heeft laten komen, had niemand durven denken, maar velen vreesde het wel. Dat hij uiteindelijk een vorm van standrecht heeft ondergaan is nooit goed te praten, maar na 40 jaar gewelddadige, bloedige onderdrukking niet onbegrijpelijk.
En, nu het er naar uitziet dat de Libiërs zich massaal verenigd hebben, zelfs de “verkeerderikken” in hun armen sluiten, de hele samenleving snel weer op gang komt, kan je alleen maar hopen dat wij “westerlingen” hun zelfstandigheid respecteren en op een normale manier met Libië zaken gaan doen.
De post-koloniale manier waarop wij dat in de 50-60er jaren deden was immers één van de redenen waarom de idealistische beweging waarvan Gaddafi het gezicht was, überhaupt voet aan de grond kon krijgen. Dat het zo uit de hand is gelopen zal niemand gewild hebben maar is toch gebeurd.
Wat is voor jou hèt Doesburgse moment van het afgelopen jaar?
De zelfmoord achter bij AH/COOP.
Toont maar weer aan dat er mensen zijn die we blijkbaar niet goed genoeg kunnen helpen; of dat nu is omdat ze geen signalen afgeven of dat “wij” die signalen niet opmerken wil ik in het midden laten.
In algemene zin hanteer ikzelf de stelregel dat je eerst binnen je eigen 4 muren de vrede moet preken, organiseren, nastreven. Als iedereen dat nu binnen zijn/haar eigen 4 muren doet, hoef je jezelf helemaal niet druk te maken over de ander; die doet immers hetzelfde, waarmee de vrede in de wereld is bereikt. Idealisme wellicht?
Welk rapportcijfer geef je Doesburg in 2011 en waarom?
Toch wel een dikke 8. Doesburg en de Doesburgers krijgen het samen voor elkaar om op een dorpse manier de stad vorm te geven. Voor mij “dankzij” het feit dat Doesburg een zelfstandige gemeente is gebleven, kunnen we van de voordelen van kleinschaligheid gebruikmaken. En omdat we zo klein zijn, kunnen we op alternatieve wijzen de voordelen van grootschaligheid van buurgemeenten op een inventieve manier naar ons toe harken.
Welke droom wil je verwezenlijken in 2012?
Ik ben er als 55-plusser achtergekomen dat bemiddelaars en potentiële werkgevers wel degelijk ervoor openstaan ouderen aan een baan te helpen. Na in de periode eind 1978 – eind 2009 (bij verschillende werkgevers) onafgebroken aan het werk te zijn geweest, ben ik sindsdien bij diverse opdrachtgevers op interim basis aan de slag. Daarmee krijg ik zo’n 50 procent van mijn uren “vol”, niet genoeg om de schoorsteen lekker door te laten roken maar wel genoeg om me nuttig te voelen.
In 2011 is steeds duidelijker geworden dat de voorheen wel degelijk bestaande “45+ ban” verlaten is en de voordelen van 45+ veel meer in het zicht worden gebracht. Zie de toekomst, ondanks de “crisis”, dan ook vol vertrouwen tegemoet.
Voor 2012 op het gebied van werk wel graag wat meer zekerheid krijgen voor mijn dagelijkse tijdsbesteding; bij voorkeur met een afwisselde, full time invulling en als het effe kan tot en met 4 augustus 2018. Ik ben nog veel te jong om achter de geraniums te gaan zitten.
Wat hoop je dat er in Doesburg in 2012 gaat gebeuren?
Hoop dat de leegstaande panden in de binnenstad weer allemaal vol met middenstanders zitten; dat brengt nog meer leven dan er nu al is en zal zeker de aantrekkelijkheid van de binnenstand verder vergroten.
Verder lijkt het me een interessante proef om (bijv.) DoesburgDirect te gebruiken als opiniemaker voor wat er in Doesburg leeft. Denk aan de recente discussies over Action en het afvalbeleid. Zowel de gemeente als de politieke partijen krijgen zo een (extra) lijntje naar de bevolking. Zo’n soort mini referendum is dan wel niet beslissend, maar kan wel degelijk uitgroeien tot een nuttig opiniemedium.
