Exact 50 weken geleden op een winterse zaterdag rende ik om tien uur ‘s avonds door de Boekholtstraat en de Heerenstraat. Op volle snelheid achter drie ventjes die het nodig vonden een aantal sneeuwballen tegen onze ramen te gooien. Gelukkig hadden ze m’n achtervolging niet verwacht en verraste ik ze enigszins met harde taal. De jochies, want dat waren het, waren na een korte toespraak (ogenschijnlijk) schuldbewust en ze boden hun excuses aan. Toch een beetje fatsoen dus.
Gisteren, wederom rond een uur of tien, lag ik in een halve coma wegens een fikse verkoudheid. Ik sliep en schrok wakker van een harde knal. Mijn vriendin sprong op en rende naar de kamer. Ze gooide de ramen open en zag 3 ventjes tegen een verkeersbord aan trappen. “Eey joh TUIG! Blijf van andermans spullen af! Ben je helemaal gek geworden ofzo!?”. De geschrokken ‘mannen’ pakten de fiets en vluchtten richting de Martinikerk. Mijn vriendin, held dat ze is, wilde ze achterna. Ik vond dit maar niks. Maar als ze ergens haar zinnen op zet, doe ik daar vrij weinig aan. Ze achtervolgde ze en trof ze aan bij het vrijheidsmonument. “O shit daar komt ze aan!”. Wederom op de vlucht met de fiets rechtsaf voor De Waag.
Mijn vriendin liet het hier niet bij zitten. Ze had het vermoeden dat die jongens nog wel eens terug zouden kunnen komen. En ja hoor. Een paar minuten later fietsen de jongens door de Kerkstraat richting de Ooipoortstraat. De ‘mannen’ hadden haar niet gezien want ze stond verdacht opgesteld. Nogmaals geschrokken trapten de ‘mannen’ flink door, maar niet zonder nog even keihard “HOER” te roepen. Mijn vriendin riep hun na “Als je echt ballen hebt kom je terug!”. Een van de jongens keerde de fiets. Ik volgde het tafereel vanuit de slaapkamer gezien mijn fysieke gesteldheid. Ik vond die ‘vraag’ van haar maar niets. Maar desnoods was ik binnen tien seconden bij haar om haar bij te staan. De ‘mannen’ bleken natuurlijk jochies te zijn. En wederom na een flinke preek betuigden ze spijt van hun acties en van hun woorden.
Toch lijk dit soort praktijken kenmerkend te zijn voor Doesburg. Onlangs nog was het pand van Alberdeco aan de beurt. Is er dan echt zo weinig vermaak voor de jeugd dat ze maar op vandalisme overgaan? Het is natuurlijk een tweeledig probleem met een tweetal vragen. Is er genoeg afleiding en vermaak voor jeugd in Doesburg? Een tweede, misschien belangrijkere vraag is of de jeugd in Doesburg wel voldoende normen en waarden meekrijgt vanuit huis. Op beide vragen kan ik, zeker op de eerste vraag en voor zover mijn kennis en ervaring reikt ook op de tweede, een duidelijk negatief antwoord geven.
Wat moet er gebeuren in Doesburg willen we deze serieuze problematiek aanpakken?
Februari 2013 was de maand dat ik Hans Bleker met mijn vriendin introk in een leuk appartement aan de Kerkstraat in Doesburg. We zijn hier terecht gekomen vanwege het werk van mijn partner. Ik zelf ben in beginsel een tijdje op zoek geweest naar werk en heb her en der geprobeerd aan te sluiten bij bedrijven. Ik werk inmiddels bij Axios Dragers als regio-manager. Een bedrijf dat studenten uitleent om specifieke diensten te verlenen bij uitvaarten. Ik heb een maand of tien mogen schrijven in de Regiobode als ‘De Nieuwe Doesburger’ wat ik met veel plezier heb gedaan. Gelukkig heb ik nu een nieuw podium mogen vinden bij Doesburg Direct als blogger. Zo kan ik gelukkig toch nog mijn ei kwijt.
Nou Nou Hans, als je achter 3 kinderen aan gaat rennen omdat die sneeuwballen tegen je raam gooien- de achtervolging ingezet zoals jij het noemt- kun jij je eigen glazen weleens ingooien.
Niets spannender voor die kinderen als een volwassene die ze achterna zit.
Als kind deden wij niets liever vroeger, belletje trekken bij iemand die kwaad werd, reageerde men niet was dat geen interessant adres meer.
Ik vind het geen probleem als jullie jezelf als een soort buurtwachter presenteren , maar jongens die sneeuwballen gooien, kom op joh.
Ik hoop niet dat je voor je rust in de Kerkstraat bent gaan wonen , dit is namelijk hartje binnenstad en daar hoort een kroeg bij, kermis, braderie en jongeren die vertier zoeken.
ik zie de bui al hangen.
Haha Frank je hebt gelijk. We woonden er destijds net twee weken ongeveer en het waren meer ijsballen dan sneeuwballen tegen oud enkel glas…
Nogal een overtrokken reactie,wat die sneeuwballen betreft.
Het lijkt mij ook niet zo handig om te beweren dat de Doesburgse jeugd geen normen en waarden van huis uit mee krijgt. Je baseert je mening op een aantal incidenten en scheert de hele groep over één lijn en daarmee ook hun ouders.
Wees maar blij dat je twintig jaar geleden niet in Doesburg woonde,toen was het nog wel eens slimmer in de binnenstad. Waren er iets meer kroegen!
Het is een probleem van alle tijden. Toen er genoeg te doen was in Doesburg, was er ook vandalisme. Het verschil met nu is misschien dat er toen meer politie was,maar die moeten in ’tig’ dorpen op een avond surveilleren.
Vandalisme is nooit goed te praten, maar ook dit blog zal niet zorgen voor de oplossing.
Ik sluit me aan bij de woorden van Frank; Maak je borst maar nat met de Hanzefeesten,Kermis en Braderie!
En daarbij is het niet alleen een probleem in Doesburg! Ook andere plaatsen kampen met dit soort problemen. Het heeft voor- en nadelen om in het centrum te wonen. Leven en laten leven, zeg ik dan maar.
En inderdaad, maak je borst maar nat tijdens de kermis en DBB.