De afgelopen weken zijn roerend geweest. Druk geweest met het ontruimen van 2 huizen waarvan de bewoners zijn overleden. Het doet toch wel wat met je, als je het verleden van iemand moet gaan opruimen. Net alsof die persoon niet bestaan heeft. Je wordt dan toch weer even met je eigen sterfelijkheid op de neus gedrukt.
Zo heeft een zeer goede kennis/vriendin van mij te horen gekregen dat zij de strijd tegen die K ziekte gaat verliezen. Al bijna 2 jaar vecht ze hier tegen en heeft ze meerdere operaties moedig ondergaan. Dit nieuws kwam als donderslag bij heldere hemel, te meer omdat we de dag voor de uitslag nog samen op het terras hebben genoten van het zonnetje en zij als super optimist zijnde, vol vertrouwen in de uitslag van het bloedonderzoek was. En dan dat bericht…. Maar M. gaat vol goede moed en humor verder met het leven dat haar zo lief is. Ik ben ontroerd en trots op haar.
Zo zie je maar weer dat het allerbelangrijkste in je leven je gezondheid is. Als je jong bent, denk je dat je niet zonder mobieltje, tablet, brommer of auto kan. Of dat je dood gaat omdat die leuke jongen bij jou in de klas echt niet op jou verliefd is.
Gek genoeg is dat hoe ouder je wordt, je minder de behoefte krijgt om te consumeren oftewel consuminderen. Heb je nu echt wel een nieuwe auto nodig? Of pak je gewoon wat vaker de fiets? Zou je echt niet zonder dat nieuwe type mobiel kunnen waar je nog sneller social media kan gebruiken of ga je old school en bel je gewoon eens iemand op om te vragen hoe het met hem of haar is? Hoe echt en hecht is het contact op social media? En kots jij ook van al die vrolijke mensen die allemaal spannende dingen doen? En geloof me…. Ik hoef echt niet te weten wat Truus gegeten heeft en dat Bep de kinderen op bed heeft gelegd. Hoe echt is jouw leven? En belangrijker nog… hoe echt is mijn leven?
Gelukkig ben ik van voor het digitale tijdperk. Je weet wel het type van de rolschaatsen, buiten spelen, vuurtje stoken, bomen klimmen, discman, cassettebandjes en het opnemen van radioprogramma’s, omdat je favoriete band dan live te horen was. Misschien was de kwaliteit van de opname niet zo heel goed, maar wat had ik een schik hiermee. Natuurlijk is het ontzettend makkelijk dat er Apple TV is en Spotify, maar ik heb het idee dat ik er alleen maar luier van word, want het gemak dient de mens toch?
Concert- of filmbezoek? Ja graag. Maar het lijkt wel een gewoonte te worden dat iedereen via zijn mobieltje dit moet beleven, want stel je voor dat de buurtjes niet weten dat je daar zit. Ik denk dat er hierdoor letterlijk een hoop aan je voorbij gaat. Want terwijl je buurman bezig is een tweet te plaatsen van: “het is hier zo vet”, heeft hij waarschijnlijk net niet de gezichtsuitdrukking van de cabaretier gezien terwijl hij de clou van een grap vertelde…. Gemiste kans.
Ik wil de uitdaging aan gaan, om 7 dagen social media vrij te leven. Dus geen tablet, mobiel, Facebook, WhatsApp, Twitter, Pinterest, Instagram of apps aanraken, laat staan bekijken. Dat kan nog wel eens lastig worden, want volgens het thuisfront ben ik toch wel verslaafd aan mijn spelletjes Sudoku en Mahjong. Waarheidshalve dien ik ook te melden dat ik zakelijk echt niet zonder Outlook kan, dus dat word voor mij wel een uitzondering. Want zonder opdrachten, geen geld en geen brood op de plank. Of ben ik misschien iemand die vind dat iedere verandering nog geen verbetering hoeft te zijn en ga ik dus op mijn moeder lijken? Help!!!
Wie gaat deze uitdaging samen met mij aan om te kijken of het leven nu echt zo anders is zonder social media en ga je misschien beleven waar het echt voor staat, namelijk het onderhouden van sociale contacten?
