Sinds 2009 was ik vrijwilliger voor een landelijke patiëntenvereniging. De functie (voorzitter provinciale commissie en lid van de adviesraad) groeide mij echter qua tijd ver boven het hoofd. Ook waren de in eerste instantie voorgeschotelde 6 uur per week niet toereikend. Op het laatst waren het er inmiddels 20 geworden. Zo was ik in 1 week voor vergaderingen en bijeen komsten in Zwolle en Tilburg. Of Amersfoort en Vlissingen. Let wel, dat was naast mijn eigen werkzaamheden in het bedrijf.
Daarnaast zette ik mij ook in om nieuwe vrijwilligers te werven, iets wat vandaag de dag steeds moeilijker gaat omdat ook de economische crisis parten speelt. De keuze om hiermee te stoppen voelde als een tekortkoming, want ik liet een enthousiast en hernieuwd team achter me. Mede door gezondheidsredenen moest ik hier wel mee stoppen.
Na een langdurig herstel besloot ik om toch vrijwilligerswerk weer te gaan doen en zocht ik het dichter bij huis. En omdat ik een grote sympathie en empathie voor ouderen heb, was de keuze al snel gemaakt; het Ouderenproject van Parochie Levend Water in Doesburg. Inmiddels doe ik dit nu 1 jaar met heel veel plezier. De vrijwilligers zijn weliswaar ook van een zekere leeftijd, maar hun enthousiasme is aanstekelijk. De bijeenkomsten zijn informatief en gezellig. En met name de ouderen worden niet vergeten met bepaalde dagen en blijven gelieerd aan de kerk.
Tot mijn grote vreugde zie ik dat ook jongere mensen zich als vrijwilliger aanmelden. Kijk maar naar 0313, de Buurtacademie en Soziaal. Mooie initiatieven die afhankelijk zijn van subsidies en de inzet van vrijwilligers. Tijdens de laatste gemeenteverkiezingen kwam ik de naam van Frans van der Krul vaak op DoesburgDirect.nl tegen. Het viel mij op dat Frans altijd wel een mening over had. Natuurlijk omdat ik Doesburg en haar inwoners graag beter wil leren kennen, en omdat Frans betrokken is bij de Buurtacademie, was een afspraak met Frans al snel gemaakt.
Wat wij te bespreken hadden, kunnen jullie de volgende keer lezen!
