Op 9 juni vond het jaarlijkse spektakel rond de Hanzefeesten plaats. In aanloop naar het grote evenement en nu na afloop blogt de bekende schrijfster Tineke Beishuizen op DoesburgDirect.nl over het feest. Vandaag haar laatste blog.
Niets heb ik ervan gezien. De hele Hanzedag is aan mij voorbij gegaan. Niet de openingstoespraak van de burgemeester gehoord, net zomin als de herauten. Geen hap geproefd van de vijfhonderd liter veldsoep, de vijfenzeventig Turkse broden en de vijfenzestig watermeloenen die tijdens de Sint Maartensmaaltijd in de kerk werden uitgedeeld.
Een groot succes, deze éénendertigste Sint Maartensmaaltijd, meldt voorzitter Jacqueline Veldhuis. Wat had ik graag de ganzenhoeder met zijn vijfentwintig ganzen gezien, en de wolfshonden die zo groot waren dat een kindje in het publiek dacht dat er een stel pony’s voorbij kwam.
Het fantastische trio Datura heb ik wel gehoord, maar toen was het toneelstuk Hemel en Hel in de Gasthuiskerk aan de gang, en werd de tekst onverstaanbaar door de muziek aan de andere kant van de muur. Gelukkig begreep het trio het probleem, en koos een andere plek om muziek te maken. De modeshow met honderd vijftig mannen, vrouwen en kinderen in middeleeuwse kleding, wat was ik er graag bij geweest.
Dan had ik de duiven van Jan van Zadelhof uit Angerlo kunnen zien weg vliegen, los gelaten aan het einde van de show door de vrouw die De Vrede personifieerde. Dat de kindermusical onder leiding van Zwaan Stam een groot succes was had ik wel verwacht, maar ook graag met eigen oren willen horen.
Er was trouwens veel talent bij de kinderen die living statues waren. Doe het ze maar eens na, om zwaar in de schmink onbewegelijk als een standbeeld het commentaar aan te horen van de mensen die naar je kijken. Ach, en zo was er van alles en nog wat te zien, op die lange Hanzedag die in alle vroegte al zoveel mensen op de been bracht.
Parkeerproblemen werden er nauwelijks gemeld, hoor ik van Jelle Koning, die ontelbaar veel auto’s ‘onder dak’ moest brengen. Waarbij de door Rotra aangeboden parkeerruimte een meer dan welkome aanvulling was. Even ontstond er een probleempje toen een touringcar met zestig man aan boord arriveerde, op weg naar een ontvangst in het Laliquemuseum en in zalige onwetendheid dat het niet een topdag was om je bus even weg te zetten.
En voor de vrachtwagenchauffeur die kratten bier kwam afleveren bij een restaurant in de binnenstad, zat er niets anders op dan gewoon ouderwets sjouwwerk. In de Gasthuiskerk, waarin ik van halfnegen ’s ochtends tot zes uur ’s avonds verbleef werd het toneelstuk ‘Hemel en Hel’ vier keer opgevoerd. Wat waren de zieken en gewonden goed gegrimeerd. Wat zag de ziekenzaal er schitterend uit met de dieprood fluwelen overtrekken op de simpele bruin gebeitste bedden.
Wat waren we blij met de coulissen die op het laatste moment in orde kwamen. Wat leefde het publiek mee! En wat speelden ze goed, de acteurs die eigenlijk veel te weinig repetitietijd achter de rug hadden, maar in die periode zo’n hecht groepje is geworden dat de uitvoering wel mòest slagen, en iedereen zich erop verheugt het stuk tijdens ‘de Maand van de Geschiedenis’ opnieuw op te voeren.
En nu is het voor een jaar voorbij. De mobiel van coördinator Frieda Oosten kan op adem komen na weken waarin ie roodgloeiend was, omdat iedereen die raad of hulp nodig had, hààr belde. Tot tien uur in de avond heeft het Hanzebestuur met een aantal helpers de straten van Doesburg schoon geveegd. Een eis van de gemeente. Want dat je Doesburg op de kaart wilt zetten is natuurlijk erg welkom, maar wel zelf de troep opruimen graag.
En nu is er even dat gevoel van leegte. Maar dat duurt niet lang, want als de kinderen in september weer naar school gaan, is het Hanzebestuur alweer bezig met het plannen van de Hanzedag 2013.
