Het afvalbeleid in Doesburg houdt de gemoederen bezig. Al wekenlang buigt de politiek zich over dit onderwerp. Gelijktijdig laten burgers ook hun mening weten over het gevoerde en te voeren afvalbeleid. Ook op DoesburgDirect.nl is het een van de hot topics van de laatste weken. Een van de deelnemers aan de inhoudelijke discussie, Frans van der Krul, wil graag het aspect nascheiden belichten. Voor DoesburgDirect.nl schreef hij een blog over het in zijn ogen achterhaalde systeem van afval scheiden aan de bron en de voordelen van nascheiden van afval.
Ben begin jaren 50 geboren op de grens tussen een grote stad en het platteland, met uitzicht op boerderijen en weilanden met koeien. Kan me nog goed herinneren hoe we omgingen met huishoudelijk afval, het was in een tijd dat er ook nog met paard en wagen door de stad gereden werd.
Bij ons in de straat kwam elke week een groenteboer met paard en kar langs en die belde luid dat hij er was. Er werden groente, fruit, aardappelen en eieren verkocht, aardappelen zaten in een half mud zak van jute, fruit en groente werden in een bruine zak gedaan of in een krant gerold. Hij leegde de halve mud zak in de aardappelbak in de kelder en nam vervolgens deze weer mee terug naar zijn kar om deze te hergebruiken.
Diezelfde groenteboer kwam ook eens per week de schillen ophalen en was dus nu schillenboer geworden, emmers met groente en fruitafval werden bij hem op de kar geleegd. Brood werd apart door hem ingezameld, met de zelfde kar en om de zelfde tijd. In de winter vroor vaak de inhoud van de schillenbak vast, en in de zomer stonk deze bak erg. Het restafval zat in een verzinkte bak, die door de gemeente opgehaald en leeggestort werd in een groot gat in een weiland.
Ik heb die groenteboer een keer gevraagd of ik met hem mee mocht reizen naar zijn boerderij om te kijken wat hij met het afval deed, en dat mocht. Aangekomen op de boerderij zag ik koeien en varkens staan, in een ren liepen wat kippen. De kar werd leeg gestort en de inhoud verdeeld en aan de dieren gevoerd. Brood ging naar de kippen, maar het meeste gingen naar de varkens, die lustten bijna alles!
Oud papier ophalen
Mijn ouders leefden destijds van een karig inkomen en daardoor kreeg ik geen zakgeld. Moest zelf maar zien hoe ik aan geld kwam. Mijn (zakgeld)nood wist ik echter wel voor een deel op te lossen.
Samen met een aantal jongens uit de buurt gingen we (met een zeepkist gemaakt van een onderstel van een wandelwagen) langs de deuren om oud papier op te halen. Dat papier brachten we vervolgens naar de voddenboer in een andere wijk. Deze woog het papier en betaalde ons uit, en zo kwamen we aan een deel van ons zakgeld.We verzamelden toen ook blikjes in, en brachten dit naar de schroothandel naast de voddenboer en weer rinkelde de kassa: zakgeld. Zo zie je maar dat scheiden aan de bron niet iets nieuws van deze tijd is, maar dat het ook vroeger al bestond.
Tegenwoordig is de afvalverwerking veel meer gemechaniseerd; paard en wagen zijn vervangen door vrachtwagens en boerderijen door recyclefabrieken voor de verwerking. Als gevolg van allerlei Europese regelgeving en een grotere bewustheid over onze leefomgeving, is op 03-03-03 het eerste Landelijk afvalbeheersplan(LAP) inwerking getreden, dit met een looptijd tot en met 2009.
Landelijk afvalbeheersplan 2009-2021
Er is toen naar het verleden gekeken om lessen te kunnen trekken voor de toekomst. Het ging niet zo snel als men dacht, techniek schoot te kort, wetgeving moest aangepast worden, etc. Het nieuwe Landelijk afvalbeheersplan 2009-2021 (LAP2, geldig tot 2015 met een uitloop naar 2021) deed zijn intrede, het moest wat sneller en beter!?
Afval storten zoals dat vroeger ging, gaat ten koste van de volksgezondheid en het brengt grote milieuschade toe. Het moest dus anders, en ketengericht afvalbeleid doet zijn intrede. Het verbeteren van het milieu door duurzame ontwikkeling. Binnen het huidige beleid houdt dit in: afval scheiden aan de bron.
Hier heb ik zo nog wel mijn kanttekeningen bij!
Scheiden aan de bron lijkt een goede zaak, maar als ik kijk naar hoe dit gebeurt, denk ik dat het milieuvoordeel sterk wordt overtrokken. Vanuit mijn appartement heb ik uitzicht op oranje bollen en een glasbak en wat zie ik: mensen komen per auto hun glas en plastic brengen! Hebben het glas of plastic in een doos, en deze wordt dan maar daar achter gelaten, vraag me af waar hier de milieuwinst in zit!
Die zou wellicht te behalen zijn wanneer men toch al richting supermarkt ging, maar dit gaat lang niet altijd op. Wat valt er vervolgens op zaterdag op de Koppelweg te zien? Eén grote file van auto’s, met en zonder aanhanger staan te wachten voor de milieustraat en dit met draaiende motor, Milieuwinst? Dit was het scheiden aan de bron, milieu winst verdampt! Het restafval wordt nu opgehaald door de Van Gansewinkelgroep en naar ver gebracht, wederom waar is de milieu winst? Duiven is toch dichterbij?
Proef met nascheiden
Zou nascheiden niet een betere aanvulling kunnen zijn? Breng weg wat makkelijk weg te brengen is, denk hierbij aan de plasticbak, glasbak, papier en hier komen in 2015 nog de verplichting van het scheiden van metaal en drinkkartons bij. Dit alles geeft veel ongemak bij de burgers. Het meeste gemak voor de burgers is de nascheiding, het is een uitstekende totale oplossing voor de lange termijn.
Zestien Limburgse gemeente deden een proef met nascheiden. Conclusie: dit levert 3 x meer op dan bronscheiding van plastic en ander verpakkingsafval. Dus 3 x meer milieu winst. Volgens initiatiefnemer Jan Bormans, milieuwethouder van Gulpen-Wittem ligt de toekomst van het Limburgse afvalbeheer dan ook in nascheiding. Bormans: Nascheiding heeft tot dusver “helemaal geen reële kans gehad en dreigt nu van het toneel te verdwijnen.” Hij noemt de Plastic Hero-campagne misleidend en wil de burger niet vragen een “mini-milieupark in keuken, balkon of schuur aan te leggen.”
Bij navraag geeft Berkelmilieu ook toe dat nascheiding in de toekomst een totaal oplossing zou kunnen zijn. Daarom is/gaat men in Zutphen een pilot starten om hier ervaring mee op te doen. Nu wordt het restafval van het grijze containerdeel en het afval uit de ondergrondse containers naar een tussenopslag vervoerd en vervolgens met nog grotere vrachtwagens naar de vuilverbranding in het noorden gebracht(Beister).
Nascheiding is een innovatieve methode om procesmatig en volledig geautomatiseerd verpakkingen uit gemengd huishoudelijk restafval af te scheiden. Het gaat hierbij om verpakkingen van metaal, kunststoffen en drankenkartons, die de consument thuis afdankt. Papier/karton en glas behoren daar niet toe, omdat papier en karton huis-aan-huis worden opgehaald door verenigingen en glas in de glasbak gaat. Nieuwe technologie maakt het mogelijk om verpakkingen heel precies te scheiden, nog zuiverder dan met bronscheiding haalbaar is.
Bronnen die ik heb geraadpleegd: Berkelmilieu.nl (telefonisch: Mevr. Klein & Mevr. Van Diepingen), recyclingnetwerk.org, Afvalvrij.nl, PlasticHero.nl, Lap.nl, Lap2.nl en Vrom.nl.
Dag Frans,
Volgens Sven Noordhoek van Nedvang, de stichting die zich bezighoudt met de inzameling en verwerking van verpakkingsmateriaal, is het een kwestie van tijd. Op dit moment is er in Nederland bij lange na niet voldoende capaciteit om al het plastic uit het huisvuil te scheiden. Het gebeurt op experimentele basis in Friesland en Groningen, waar het materiaal uit 39 gemeenten wordt verwerkt. Of de methode daadwerkelijk efficiënt is, hoe groot de milieuwinst is en of het restmateriaal van voldoende kwaliteit is, valt pas eind dit jaar te zeggen. “Het duurt minstens nog een paar jaar voordat het systeem in het hele land uitgerold kan worden.”
Ook verpakkingsonderzoeker Ulphard Thoden- Van Velzen is sceptisch over de mogelijkheden om de zogenoemde nascheiding landelijk in te voeren. “Het heeft bijna veertig jaar geduurd voordat in Nederland de capaciteit van vuilverbranders op orde was. Je hoeft niet te verwachten dat heel Nederland binnen twee jaar volstaat met installaties die plastic kunnen scheiden. Dat is flauwekul, borrelpraat. Wie nu wil nascheiden, loopt ver op de zaken vooruit.”
Deze info is ook te vinden op
http://gulpen-wittem.groenlinks.nl/node/41772
VRIJWILLIGERS ONMISBAAR IN DOESBURG, DAT HADDEN WE GEDACHT!
In de eindejaarstoespraak op 22 december 2011 aan de raad van de gemeente Doesburg werd door de nestor, dhr. Piet Vree van de Stadspartij het volgende gezegd: Waar wij als gemeente heel dankbaar voor moeten zijn is het grote aantal vrijwilligers, dat werkzaam is voor de samenleving. Zonder hen zou het leven in Doesburg er heel anders uitzien. In de commissievergadering van 3 januari is het afvalbeleid besproken. Op vragen in die commissie aàn wethouder Fred Jansen ook van de Stadspartij werd toen geantwoord dat hij het niet nodig vond om de wijkraden hun mening te vragen. De wijkraden zijn toch ook vrijwilligers waar we niet buiten kunnen. Of is het misschien beter hen niet te vragen en voor deze keer de vrijwilligers niet zo belangrijk te vinden? Beste Stadspartij die het denkt altijd goed te doen voor de gemeenschap, is dit buitenbspel zetten van de wijkraden een vergissing of is het in uw ogen verstandiger om zo een voorstel in de raadsvergadering er door te drukken.Ik doe nog steeds werk als vrijwilliger, maar hier word ik en vele vrijwilligers niet blij van.Heel veel mensen die ik gesaproken heb en allen die momenteel in actie zijn , hopen dat de Doesburgse politiek goed nadenkt alvorens een voor de burger een niet te begrijpen besluit genomen wordt.
Edy Riewald.
Kees,
Nascheiden is niet alleen plastic uit restafval halen!
Kees,
Nedvang (is geen onafhankelijke org, deze wordt betaald door de overheid en verpakkingsindustrie)deze houd de boel voor de gek wat betreft het recyclen van kunststof sinds 2010 wordt alleen nog plastic meetelt waar belasting over wordt betaald, zo kan je doelstelling makkelijk worden gehaald. Alleen wordt niet meer gekeken naar hoeveel kunststof er daadwerkelijk op de markt wordt gebracht.
@doesburgje
Ondergrondse containers zijn prima, en in sommige delen van Doesburg zouden ze best te plaatsen zijn. Een systeem met een soort stortpas zoals je voorstelt lijkt me echter niet haalbaar. De kliko mag een chip hebben, maar als die geleegd wordt is er nog altijd een menselijke controle (de vuilnisman) bij aanwezig. Ik ben bang dat ondergrondse containers een open uitnodiging worden voor ‘hufters’ die er van alles in gaan gooien wat er niet in hoort. En dan moet je alsnog nascheiden.
Een groot deel van de gemeenteraad van het Limburgse Venray heeft op donderdag 19 januari de nascheidingsinstallatie in Wijster bezocht.