Er komt een gedenksteen als blijvende herinnering aan de eerste generatie Molukse Doesburgers. Op zaterdag 15 september wordt de gedenksteen onthuld aan de IJsselkade. De onthulling van de gedenksteen dient als afsluiting van diverse activiteiten rondom 50 jaar Molukkers in Doesburg.
Om 15 september is er van 10.00 tot 11.30 uur een gezamenlijke kerkdienst in de Beth-el kerk aan de Forsythistraat. Om 12.45 uur start de onthullingceremonie aan de IJsselkade. Vanaf 13.30 uur is er een receptie in Hotel Doesburg.
Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat een groep Molukkers naar Doesburg kwam. Onder de noemer ‘de historische mix van kruidnagelen en mosterdzaden’ zijn er dit jaar tal van activiteiten georganiseerd. Daaronder onder meer een voetbalwedstrijd tussen Ambon en Sportclub Doesburg.
Geachte mensen,
Ik vind wie deze 50 jaar bestaan organiseren is gewoon waardeloos.
in de eerste plaats moeten zei weten wie de eerste bewoners zijn, de mensen moet je dan ook benaderen en sommige familie niet vergeten.Ik schrijf dit omdat ik weet wie toen als eerst in de wijk is komen wonen. Dus bedenkt heel goed wat jullie doen.
Adelheid,
Sinds 1951 kwamen de Molukkers naar Nederland. Ze kwamen met grote schepen naar Nederland, en gingen naar ‘opvangdorpen’. Het ging toen om ongeveer 12.500 Molukkers. Dit was meestal buiten de randstad, naar kleine dorpen verspreid door heel Nederland. Nu zijn er ongeveer 50.000 Molukkers in Nederland. Nog steeds wonen ze op sommige gebieden bij elkaar. Zo zijn er bijvoorbeeld Molukse wijken in sommige steden. Hier wonen alleen Molukkers, en woningcoöperaties spelen hier ook op in door hier geen andere mensen te plaatsen. Ze weten van te voren toch dat dat niet gaat werken. Het idee van de eerste generatie Molukkers en van de Nederlandse regering was: tijdelijke opvang (noodoplossing). Dit bleek echter anders uit te pakken. Nu wonen de Molukkers nog steeds door Nederland verspreid, en zijn er 60 tot 80 plaatsen te noemen waar Molukkers echt herkenbaar aanwezig zijn.En Doesburg is er één van.(uit interview met Wim Manuhutu.)
“Noblesse Oblige” of wel “Adel(heid) verplicht” ….Noem dus man en paard. Daar heeft de Organisatie iets aan en zal betrouwbare informatie ongetwijfeld ter harte nemen.
De Organisatie en Mevrouw Adelheid Teterissa hebben “hetzelfde shirt aan”…. dus wat is het probleem?
Lieve mevrouw Teterissa,
De eerste bewoners … waren dat niet Adam en Eva? Moeilijk om die te benaderen. Uw opmerking “Bedenk heel goed wat jullie doen” is niet alleen bijzonder onaardig tegenover een groep mensen die heel hard gewerkt heeft om de viering van 50 jaar molukkers in Doesburg tot een succes te maken , het geeft uzelf tevens een brevet van onvermogen. Waarom heeft U niets bijgedragen, waarom bent U zo passief op Uw krent blijven zitten ? Mopperen is makkelijk , voortaan gewoon MEEDOEN !!!!!
Beste Adelheid,
Ik sluit mij aan bij Mvr.Merkx en vindt het tevens zeer droevig dat er achter de schermen,nota bene door mensen van de kerkraad
(GIM)volop pogingen worden gedaan om een prachtig feest voor alle
Molukkers tegen te werken gebaseerd op kinderlijk gedrag.
Wordt volwassen en gun de grootste meerderheid een prachtige
zaterdag en laat de Doesburgse bevolking zien dat de Molukkers al jarenlang een hechte gemeenschap vormen.
Beste Adelheid, Wat is het eenvoudig om op 175 kilometer afstand zo je ongefundeerde kritiek te geven. Het is juist de werkgroepen die een groot kompliment verdienen voor het organiseren van dit evenement 50 jaar molukkers in doesburg. Vooral merendeels voor de eerste generatie, met groot respect, die er nog zijn in de wijk. Gelukkig is het draagvlak om dit feest te laten slagen onder de vele lieve molukkers en aanhang groot. De brief en het standpunt van de bmg GIM die uitgedeeld is vertegenwoordigt zeker niet alle gemeenteleden van de GIM en we schamen ons er bijzonder voor dat er niet is overlegd met de gemeenteleden van de GIM voordat deze brief verspreid werd. Wij zien juist de kerk als een ontmoetingsplaats voor iedereen en zeker tijdens een evenement als deze.
Het gaat erom welke werkgroep de voortouw neemt om dit heugelijke
feit te organiseren alleen een opmerking iets meer aandacht schenken aan de eerste generatie die niet meer onder ons is,zonder
hun zijn wij niet in Doesburg komen wonen…..
Dag Adelheid,
Met verbazing lees ik jouw reactie op het prachtige feest wat georganiseerd wordt op zaterdag 15 september a.s.en alle activiteiten die in het loop van dit jaar 2012 reeds hebben plaatsgevonden.
Niets dan met bewondering en respect heb ik dit mogen ervaren met wat een enorme inzet een aantal mensen deze festiviteiten op zich hebben genomen. Dank daarvoor!
Jammer, dat je zo reageert en ik kan het niet laten om hieraan gehoor te geven, dat ik diep teleurgesteld ben als ik zo’n reactie lees. Het Nederlandse gezegde: beste stuurlui staan aan wal is hier dan ook zeker van toepassing.
Ik wil vooral het positieve belichten en zaterdag 15 september met vele betrokken mensen hen gedenken, die 50 jaar geleden vanuit de Molukken (en ook elders vanuit uit Indonesië) zich in Doesburg hebben gevestigd.
Voor mij geldt: “Mensen en culturen verliezen hun wortels als ze hun geschiedenis vergeten”. De onthulling recht doet aan onze (groot)ouders, maar ook onze kinderen verteld waar zij vandaan komen.
Dus komt allen en laten we dit heugelijke feit op gepaste wijze gedenken en vieren! Tot ziens/sampai jumpa, Henny Veerman
Dag Adelheid,
Initiatieven in welke vorm dan ook om de stil te staan bij Molukkers 50 jaar in Doesburg juich ik van harte toe.
Het zou kunnen dat de organisatie niet iedereen heeft benaderd, maar om ze dan met waardeloos te etiketteren,vind ik ongepast en ver beneden peil.
Joyce Latuputty
@ Adelheid?
De manier waarop jij over het organiserend comité praat is bijna gelijk aan alle beloftes die de Molukse families kregen toen ze hier kwamen!
Stel je voor, deze families werden in barakken onder gebracht, in barakken………..alleen dat al na de oorlog zorgt voor een gevoel van onbehagen.
Mensen waren doodongelukkig wilden terug, de Nederlandse regering kwam niet hun beloftes na.
De gedenksteen is een eerbetoon aan hen die “tijdelijk”hier zouden zijn maar nooit meer terug gingen!
Alle respect voor de Molukse gemeenschap! Daar kunnen sommige Nederlanders een puntje aan zuigen!
Hallo Adelheid,
Wat jammer dat je zo reageert. Dit feest is ook ter nagedachtenis van onze ouders/voorouders. Dat dit in harmonie op poten gezet is door vele vrijwilligers is alleen maar fantastisch. Hierdoor kan een ieder die daar behoefte aan heeft dit met elkaar vieren.
De laatste zin klinkt nogal dreigend. Ook heel jammer. Ik denk dat onze voorouders die dit feest niet meer kunnen mee maken toch over onze schouders mee zullen kijken van boven. Wees er trots op dat aan dit heuglijke feit niet zomaar voorbij gegaan wordt. En dat er mensen zijn die zich geroepen voelen om de handen uit de mouwen te steke. Daardoor kunnen de mensen in Doesburg genieten van een serieus gedeelte met de onthulling van een monument én een feestelijk informeel gedeelte.
Ik als vriendin/familielid van een lid van de gemeenschap van Doesburg ben er trots op dat we dit samen mogen vieren. En onze vriendengroep zal aanwezig zijn en met respect aan onze voorouders denken. Het maakt niet uit of we uit Doesburg komen of uit het zuiden of uit het noorden… we zullen meehelpen om er een feest van te maken.
Geen negatief gedoe…. dat hebben we gehad. Lekker positief en genieten van wat de mensen in Doesburg hebben georganiseerd.
Tot morgen!
Mvg Sandra Schutz-Suitela uit Sittard
Goh wat een reactie! Ik voel mij zeer gevleid. Kennelijk heb ik een knuppel in de hoenderhok gegooid. Uit goed fatsoen zal ik reageren op elk bericht. Staat wel zo netjes; zo ben ik tenminste opgevoed. Maar jammer, want mijn oudste zus die niets met mijn mening te maken heeft, heeft een pak reacties aan mij gericht door haar brievenbus gekregen. Jammer over goed fatsoen gesproken…?!
Aan dhr. Frans Krul,
Over mijn geschiedenis oftewel de geschiedenis van mijn ouders hoef je mij niets te vertellen!!!! Ik ken ze, want het is in bloed, zweet en tranen geschreven. 61 jaar geleden op dienstbevel naar Nederland getransporteerd en middels een stenciltje uit dienst ontslagen en ondergebracht in verschillende kampen…daar hoeft u mij niets over te vertellen Laat staan de geschiedenis uit de VOC-tijd, zie de koopmanswoningen in Amsterdam en andere plaatsen. Maar het gaat hier om het gedenken van de 1ste Molukse wijkbewoners in Doesburg. Niet de zaken door elkaar halen a.u.b. Helaas liggen de meeste 1ste generatie al onder de zoden en een handjevol, die over zijn gebleven, wat gebeurt daarmee? Hebben ze ook een bosje bloemen gekregen om dit feit te vieren? Dacht het niet…jammer. Een gedenksteen ergens op de kade in Doesburg, mooi gebaar maar helaas je kan geen reactie aan de 1ste wijkbewoners vragen. Waar doet mij dat weer aandenken…61 jaar geleden…noch communicatie, noch transparantie. Wat is er eigenlijk veranderd. Wordt toch voor en over onze ruggen beslist zonder ons daarin te kennen. Jammer, want ik was ook één van de eerste Molukse wijkbewoner.
Aan dhr. Robert Duis,
Wie is of zit in de organisatie? Weet ik niet, want als 1ste Molukse wijkbewoner weet ik van niks. Transparant en cummunicatie?… helaas anno 2012 nog ver te zoeken. Kortom ben daarin niet gekend. Trouwens welk shirt bedoelt u?
Aan dhr. Arno Crygiel,
Graag ondrscheid maken in reacties, want ik geef mijn persoonlijke reactie en spreek daarom niet namens de BMG van GIM!
Ik zou niet durven. Ik ga niet ongevraagd op de stoel van een ander zitten!!!
Aan dhr. Gerard de Mey,
Dat er een viering 5o jaar 1ste Molukse wijkbewoners in Doesburg
wordt gehouden is prima, maar waar ik mij aan stoor is, dat de geschiedenis zich herhaald:géén communicatie en geen transparantie! Ik heb het recht om als wijkbewoner van het eerste uur mijn mening te zeggen en wel op persoonlijke titel en niet namens de BMG van GIM. Vrijheid van meningsuiting mag nog steeds in dit land, dus ook in Doesbrug.
Zeer geachte oesi pela Fiona Hehanussa,
Lieve oesi pela “waarom met verbazing”? Ik mag toch als wijkbewoner van het 1ste uur reageren? Of mag dat al niet meer?
Meer aandacht aan de 1ste generatie wijkbewoners van het 1ste uur, ben ik helemaal mee eens, maar de wijze waarop alles is opgepakt, is waardeloos. Hebben het handjevol ouderen er ook iets van gemerkt? Dacht het niet, althans daar heb ik niets van gezien of gehoord. Mijn tante en nicht, Molukse mensen van het eerste uur, zijn inmiddels overleden. Ook daar wat meegedaan..
Aan mevr. Henny Veerman,
Beste mevr. fijn dat u zo positief staat t.o. de geschiedenis van onze Molukse ouders, die 61 jaar geleden op dienstbevel naar Nederland zijn getransporteerd. Maar u haalt zaken door elkaar, want het gaat hier om 50 jaar 1ste Molukse wijkbewoners in Doesburg. Helaas de meesten liggen al op het kerkhof van Doesburg. Slechts een handjevol zijn er nog. Wat wordt daarmee gedaan?
Ik kan u verzekeren dat ik mijn geschiedenis ken, misschien nog beter dan de gemiddelde Nederlander zijn geschiedenis kent.
Aan Joyce Latuputty,
Waarom ik het waardeloos vind, omdat er nog steeds na 61 jaar, niets is veranderd. Nog steeds worden beslissingen genomen door een kleine groep zonder dat de gemeenschap daarin is gekend. Waardeloos is dat, omdat er weer geen communicatie heeft plaats gehad. Het is ook niet transparant wat gemeente Doesburg voor ons wijk over heeft: is er geld beschikbaar gesteld, zoja hoeveel enz. enz. Bedenk wel dat het hier om een gemeenschap gaat. Kortom elk bewoner heeft recht op inzage in werkwijze e.d., dacht ik zo, vind je ook niet…
Aan dhr. Bart de Jong,
Bart ken jij onze geschiedenis. Mijn geschiedenis ken ik wel hoor. Mijn jongere zus is geboren in kamp Westerbork, ook wel Schattenberg genoemd, het voorportaal van Sobibor weet je wel.
Daarna hebben wij nog andere kampen gehad.
Vaassen was onze laatste woonoord en in 1962 zijn wij als 1ste Molukkers naar Doesburg verhuisd o.l.v. wijlen de heer Bram Saya en wijlen de heer Paulus Sinay. Ben je even op der hoogte.
Oh ja u was ik bijna vergeten mevr. Merkx.
Beste mevrouw Merkx, kent u geschiedenis, zou ik zo zeggen, althans als je een Molukse bent. De informatie over de 1ste wijbewoners is, is als het goed is te vinden in de gemeentelijke archieven, dus wat let u om onderzoek daarin te doen.Ken ook de Bijbelgeschiedenis, want waar slaat die opmerking eigenlijk op? Wel wat ver gezocht om de eerste mensen aan te halen. U durft om mij van passiviteit te verwijten; ik ben toch nergens in gekend (nota bene als één van de 1ste Molukse wijkbewoner van Doesburg)? Trouwens wie heeft die groep in het leven geroepen? Hebben wij hier te maken met een gemeenschap van het eerste uur of met een stelletje individuen, die later heel veel later zijn gekomen? Vaag hoor…!
Adelheid, Jouw eerste reaktie is ook misplaatst. Als je het over waardeloos hebt dan gaan er hier en daar wat haren recht overeind staan. Je bent vaak genoeg bij je zus om te weten wie er in de organisatie zitten. Er zijn genoeg vergaderingen geweest waar jij ook bij had kunnen zijn, alsmede jouw zus. Je kon het ook zelf aangeven als je aktief er bij betrokken wilt zijn, dus niet op de zijlijn staan roepen en zo… En als je het over fatsoen hebt gebruik dan het misplaatste woord waardeloos niet.
Geniet van dit evenement en wees welkom tussen de vele molukse mensen en aanhang die morgen dit evenement zullen vieren,
Beste Adelheid,
Mooie naam trouwens! U kent de uitdrukking: “Hetzelfde shirt aan hebben” niet? Of vraagt U naar de bekende weg?
Dit wordt “overdrachtelijk” bedoeld. De Organisatie (die ik overigens niet ken) en U hebben “hetzelfde shirt aan” en dat betekent niet meer en niet minder dat U en de Organisatie hetzelfde bedoelen en louter het “goede” voor hebben met deze herdenking.
Beste mevr.Teterissa,
Ironie is niet uw sterkste kant ,blijkt uit uw reactie op mijn opmerking over Adam en Eva, maar dit terzijde. Alle bovenstaande ingezonden reactie’s op uw mokkige aanval op de organisatie van het feest hebben een ding gemeen , zij roepen u als het ware toe : kom op meid niet zeuren ,schouders er onder en meedoen aan het hooghouden van de Molukse zaak. Maar helaas , uit uw tweede reactie komt een zeurende ,zich buitengesloten voelende ,obstinate vrouw tevoorschijn die meer met haar eigen sorus bezig is dan met de Molukse zaak….wat jammer ! Overigens …mijn naam is Jeannette Singadji kleindochter van Mesac Singadji , een man die zijn hele leven heeft gewijd aan de “Molukse zaak” en toen al waarschuwde voor de verdeeldheid onder de molukkers, neem hem maar eens als voorbeeld.
Ik ben net naar de onthulling van het monument 50 jaar Molukkers in Doesburg geweest. Het was prachtig! Heel waardig! Ik vond het heel bijzonder om daar bij te zijn.Zelf ben ik net zo oud en weet dus niet beter dan dat Molukkers bij onze samenleving horen.Zij hebben dit ondanks alle tegenspoed en verdriet van niet terug te kunnen gaan, fantastisch gedaan. Ik kan me Doesburg niet voorstellen zonder de Molukkers en inderdaad de combinatie mosterdplant en kruidnagel is daar een mooi veerbeeld van! Het moluks volkslied (althans ik denk dat het dat was) werd gezongen door een groep jonge molukse meiden “New Hope” opeens was daar die snik! Die zal me altijd bij blijven, hij kwam geheel onverwachts en was recht uit het hart, mooier kon het niet.
Werkgroep, bedankt voor deze fantastische dag. Hopelijk staat dit monument nog heel veel eeuwen in Doesburg te pronken aan de IJssel.
Wow…wat een reactie heb ik met mijn mening, nogmaals mijn mening teweeggebracht! Blijkbaar mag ik, als het aan jullie ligt, geen mening op na houden. Voelen jullie je allemaal aangesproken?! Ik zeg wat ik wil zeggen, precies zoals ik dat wil. Dat is mijn goed recht! Of je daar mee eens bent of niet; Wat dacht je van simpel accepteren en respecteren hoe ik daarover denk?!!
En laat mijn zus buiten dit alles. Geen veronderstellingen of aannames a.u.b. Ik kan heel goed mijn eigen zegje zeggen. Het is mijn, nogmaals mijn mening!!! Klaarblijkelijk maakt dat veel los bij jullie. Dat zegt genoeg!
Zodra ik in Doesburg ben ga ik zeer zeker dat monument nader bekijken…even kijken wat dat voor iets is.
Je hebt een opa Jeanette, maar ik heb een familielid, die op de Molukken zonder enig vorm van proces in de gevangenis zit, omdat hij op een geweldloze manier aandacht probeert te vragen voor de Molukse zaak. Wat vind je daarvan Jeanette?
Nogmaals ik mag het waardeloos vinden en ik kan en mag zeggen wat ik wil.
HET WAS EN IS GEWOON EEN HELE ZONNIGE GEZELLIGE DAG GEWEEST.
Laten we daar op houden. Heerlijk heel wat oude bekenden/wijkgenoten/vrienden/kennissen/familie gezien.
Sinds kort ben ik, na 30 jaar weer terug, in de “Molukse” wijk.
Ik heb gisteren heel erg genoten.
Op het moment dat de meisjes “New Hope” zongen, daar op de kade, besefte ik dat heel wat ouderen er niet meer waren.
Hoe trots zouden ze zijn op de 3e en 4e generatie.
Heel wat gesnik hoorde ik om me heen, zelfs van niet “Molukkers. Ja het deed mij ook heel wat.
Complimenten aan Jaelle, Jonelle, Dewi, Daynera, Laura, Merel en jullie begeleiders.
Usi Jojo dat was precies wat ik óók hier neer wilde zetten! Die jonge meiden die op deze zaterdag ook gewoon met vrienden op stap hadden kunnen gaan! Maar die dus die verbondenheid met de Molukse/Doesburgsegemeenschap voelen en de moeite namen om te zingen en te dansen. GEWELDIG!!
Gisteren wist ik weer waarom ik 12,5 jaar geleden hier in Doesburg ben komen wonen.
Ook complimenten aan Nadia, Lisa, Dana en Nori, alle kleintjes die op de kade stonden om de nene’s, tete’s en oyangs op te wachten en eigenlijk iederéén die er was om er een leuke dag van te maken.
@ Adelheid:
Je hebt het over de knuppel in het hoenderhok gooien? Nee hoor je gooide met niets dat is het namelijk.
Ik ken de geschiedenis goed van de Molukkers met namelijk een schoonzus die Moluks is ! Dus graag niet zo kleinerend zijn en praten?
Westerbork ken ik en was ik verscheidene keren, ken zelfs Molukkers uit assen die er bijv ook zaten!
Schijnbaar zit er niet alleen bij de 1e generatie nog veel pijn maar ook bij jou adelheid.
@ Adelheid?
Je denkt schijnbaar ook dat jij als enigste de Molukse historie kent maar daar vergis jij je in.
Inzake westerbork en sobibor: Sobibor was niet de enigste plaats vanaf Westerbork!
Ik citeer:
Meestal op dinsdag vertrok vrijwel wekelijks vanuit Westerbork een goederentrein (in 70% van de gevallen) of personentrein (30%) die een grote groep kampbewoners via Assen, Groningen en Nieuweschans naar het oosten bracht, naar de vernietigingskampen Auschwitz-Birkenau (54%, 65 treinen) en Sobibór (34%; 19 treinen), en naar Theresienstadt (5%) en Bergen-Belsen (5%). Een dag of drie later kwamen ze daar dan aan. Bij 18 treinen moesten onverwacht in Kosel alle jongens en mannen van 15 tot 40 á 50 jaar (in totaal 3500) uitstappen om daar in de omgeving te gaan werken.
Dus als je “les wilt geven”doe het dan goed!
Verder alle respect voor de Molukkers in nederland!
Beste bangsa Maluku uit Doesburg,
De viering dat Molukkers 50 jaar in Doesburg zijn, is een goed initiatief ondanks dat er hier en daar mensen vergeten zijn bewust of onbewust, is het gezellig geweest. Alles is achter de rug iedereen tevreden en voldaan. Maar wat ik wel jammer vind dat er na vijftig jaar de wijk niet meer Moluks is omdat er al een niet Molukker in de wijk woont en dat na 50 jaar! De wijk is naar mijn mening stuurloos, geen vertegenwoordiging voor de molukse wijk die onze belangen behartigen. Laten wij een breed forum opzetten die de belangen van de wijk en de Molukkers buiten de wijk vertegenwoordigen. Ik bedoel hiermee te zeggen dat het niet van een negorij moet komen, maar gezamenlijk gedragen wordt. Om de saamhorigheid weer terug te krijgen in de wijk zonder scheef naar elkaar te kijken.
Beste mensen, tussen mijn werk door lees ik alle ingezonden (tegen)reacties. Wow…..heftig man!! Uiteraard heb ik hierover een mening/oordeel, maar dat hou ik graag voor mezelf. Waarom?? Gewoon omdat ik vind dat we ondanks alles elkaar moeten (onder)steunen in voor en tegenspoed. Laten we van elkaar leren en doorgeven. Ik, als trotse vader van drie prachtige javaans/molukse dochters, kijk met een lach en een traan naar die geweldige dag van 15 september 2012 en kijk dan omhoog en knipoog naar mijn mama Kitty en mijn zussie Eusje. Mijn complimenten gaan uit naar de organisatie voor hun enorme inzet om deze dag tot een succes te maken. Mijn papa Nico voelde zich op die dag helemaal in zijn element. Lang geleden dat ik hem zo heb zien stralen. Thanks man!!! Ps. Ik ben al jaren niet meer woonachtig in Doesburg, maar inderdaad “uit het oog, maar niet uit het hart/ Jau dari mata , tapi dikat di hati”. Tot een volgend evenement. Salam manis dari Keluarga G. Salamur Arnhem
Jeanette merkx, laat iets van je horen
Beste lieve mensen,
Ik schrok wel even van al die reacties inzake de viering molukse gemeenschap in Doesburg.
Het is wel spijtig dat wij als molukkers altijd worden gezien als een hechte eenheid, maar onderling woedt er hevige strijd als er in onze molukse gelederen, iets willen organisaeren wat voor alle bewoners in Doesburg een gedenkwaardige dag moet zijn.
Zelf was ik niet op de hoogte van deze festiviteit, maar neemt niet weg dat wij als molukkers toch met deze viering een statement hebben afgegeven, nl. dat wij nog steeds onze ouderen respecteren en eren en nu nog steeds het welzijn voor hun kinderen en kleinkinderen door ook een stem te hebben in de molukse gemeenschap.
Zij hebben ervoor gezorgd dat wij onze afkomst niet vergeten en hebben geleerd om dit aan onze nazaten door te geven.
Het enige wat ik hier nog kwijt wil is de GUN factor.
Als iemand of enkele personen in de molukse gemeenschap iets wilt organiseren, voor zowel binnen als buiten de molukse wijk maar voor de molukse wijk, moeten we als molukkers elkaar dit gunnen en blij zijn dat er mensen zijn die iets voor de wijk willen betekenen. Waarom niet vragen om mee te helpen of mee te denken, i.p.v. zinloze verwijten te maken. Als we samen met elkaar de schouders onder zetten bereiken we veel meer, en schep je nog meer hechtere band onder elkaar.
Ik mag dan meer dan 30 jaren uit Doesburg weggegaan, maar mij doet het intens verdriet dat sommige dingen geen spat zijn veranderd, zelfs niet als het gaat om de GUN factor.
George T.
Ik wil geen reactie geven op iets; ik ben alleen benieuwd of er nog Molukse mensen in Doesburg wonen die daarvoor in “De Kemp’ in Wehl hebben gewoond.
Ik heb mijn jeugdjaren doorgebracht in De Kemp, mijn vader (Sjoerd Bokma) was beheerder van het kamp. Ik heb heel fijne herinneringen aan ons leven daar; mijn broertje Johan is daar in 1953 geboren.
Toen het kamp bijna werd “gesloten” zijn er verscheidene gezinnen naar Doesburg gegaan. Ik zou het heel leuk vinden om te weten wie er in De Kemp hebben gewoond en wie zich daar nog iets van herinnert.
Volgens mij zijn “de Butjangs” ( Bram en Boetje, toen nog 2 vrijgezelle broers) naar Doesburg gegaan en mijn moeder vertelde dat 1 van hen een rijschool heeft gehad.
Ik was op zoek naar informatie over De Kemp in Wehl en toen kwam ik dus op deze site.
Ik ben er geboren evenals mijn broer en zus. Toen mijn moeder 80 werd zijn we nog terug geweest om te kijken waar het kamp ongeveer gestaan moest hebben. De weg gevonden waar het aan lag en een mevrouw die daar verderop aan dezelfde weg woonde wist nog wel wat te vertellen. Wij zijn toen vanuit het kamp naar Den Haag (naar ‘buiten’) verhuisd.
Ik ken verder niemand die daar ook gewoond heeft. Met de familie Latupeirissa uit Apeldoorn hebben we nog wel contact gehad en dominee Hattu uit Doesburg.
@Nelleke (van der Weg) Bokma: mijn moeder vertelde inderdaad dat de kampbeheerder de heer Bokma was, getrouwd en kinderen. Ze kreeg weleens tijdschriften (de Margriet?) van uw moeder.
Genny Sopacua,
volgens mij weet ik heel goed wie jij bent…! Tante An en oom Petrus? Paul en Mary? Ik was veel bij jouw ouders destijds…. En dat van de Margriet klopt ook.
Ik hoop dat mijn mailadres geplaatst wordt, ik zou graag weer wat van je horen!
nvdwegbokma@hotmail.com
Lees bij toeval dit bericht en dan met name de laatste reacties. Geen idee wat een “butjang” is, mijn kennis van het Indonesisch is niet zo groot (Nederlandse moeder, het werd bij ons thuis niet gesproken). Maar Bram en Boetje heb ik wel gekend.
Bram Tupanwaël was mijn vader en hij heeft inderdaad rond de 35 jaar een rijschool gehad in Doesburg. Mijn vader leerde in 1961 mijn Nederlandse moeder kennen in Wehl. Ze zijn tot zijn overlijden in 2009 getrouwd geweest. Mijn moeder leeft inmiddels ook niet meer. Ik ben 1 van de 3 kinderen van Bram (en Willy), heb nog 2 broers.
Oom Boetje is getrouwd met tante Nana (ik hoop dat ik het goed schrijf, weet helaas zo niet meer wat haar meisjesnaam was en als ik me niet vergis kwam zij ook uit Doesburg). Zij zijn naar het westen verhuisd, Capelle a/d IJssel. Leven allebei helaas ook niet meer. Ik heb hun dochter Connie een berichtje gestuurd via Facebook met een link naar dit artikel. Misschien dat zij hier ook nog reageert.
Ik zie dat mijn familie van zowel vaders-/moederskant hebben gereageerd, al zijn sommige reacties wel gedateerd en de discussie best verhit.
Ik reageer echter op m’n nicht’s berichtje m.b.t. onze familienaam
Mijn vader (Boetje) en mijn oom Bram/Abang waren inderdaad de butjangs (vrijgezelle) mannen naar wie mevr. N (van der Weg) Bokma naar refereert.
Helaas zijn beide mannen al enige tijd overleden en ik kan alleen voor mezelf spreken als ik zeg dat ik niks af weet van zijn vrijgezelle leven. Mocht mevr. (van der Weg) Bokma onze berichten lezen, dan mag ze contact opnemen via mijn mailadres o.i.d.