Kunstenares Marijke Schellekens vertegenwoordigt momenteel Doesburg bij het kunstproject HANSEartWORKS in Litouwen. De eigenaresse van atelier Per Sonare doet vanuit Litouwen verslag over haar belevenissen in de Baltische staat. Een boeiende blog van een enthousiaste Doesburgse in Kaunas.
Wat is er gebeurd tot nu toe?
We hebben een prima reis gehad naar Litouwen. Hebben op het piepkleine vliegveld een fantastische auto gekregen (gehuurd natuurlijk), en waren helemaal gelukkig met de net gekochte TomTom, en vooral met wat we zagen toen we door dit land reden. Alles was prachtig fris lentegroen, en overal, echt overal groeien de paardenbloemen. Twee keer voorjaar dit jaar, echt fantastisch!
Litouwen is een uiterst dun bevolkt land, licht heuvelachtig en ontzettend groen. Veel bomen, en tot nu toe geen donker dennenbos, maar vooral veel loofbomen en wat bijzonder lijkt, veel berkenbomen. Het was prachtig warm weer. Iedereen blij, want het is hier lang heel erg koud geweest, vooral ’s nachts.
Geert (partner van Marijke, red.) en ik besloten eerst naar het hotel te gaan en daarna naar het kantoor van de HANZEKaunas.it . Het hotel was moeilijk te vinden. Ik had niet helemaal het goede adres, maar er gebeurde iets geweldigs! Geert vroeg aan een man die een huis aan het bouwen was of hij wist waar jachtclubas Baltas Buras was (en het adres, het moest ergens in de buurt zijn) De man sprak alleen Litouwers, maar nam de telefoon van Geert (met kaart) uit zijn hand, bewerkte hem wat en maakte Geert in twee seconden duidelijk hoe we moesten rijden. Gekke gewaarwording was dat!
De hoofdwegen zijn prima hier, maar de secondaire wegen zitten helemaal vol kleine tot hele grote gaten. We dachten dat we aan het eind van de wereld terecht kwamen, maar zagen ineens een prachtig stuwmeer, een vervallen kasteel, mensen aan het zonnen en zwemmen, een vervallen haven, een restaurant (belangrijk dachten we!) en een gebouw dat ons hotel bleek te zijn.
Ontzettend aardige mensen hier, praten met handen en voeten en een super eenvoudig hotel. Even wennen, vooral aan het minimale sanitair, maar een fantastisch bed. We slapen hier echt heerlijk.
Toen naar Kaunas. Het kantoor van de Internationale Hanzedagen ligt, net zoals Santacos in de oude stad van Kaunas. Toen we met veel moeite, een stuk lopen, maar ook veel te ontdekken, bij het kantoor waren, waren we helemaal verwonderd. De kleine hal lag helemaal vol met oude boeken. Op de tafel heel hoog opgestapeld, langs de kant etc. Later bleek dat er twee kunstenaars een installatie maken waar boeken de basis van zijn. Dovidas, mijn manager, was er niet. Maar wel Andreas. En verder vele duidelijk hard werkende mensen in volle kantoortjes.
Andreas vertelde dat ik Dovidas zo zou ontmoeten. Maar er was net een ongeluk gebeurd met een van de artiesten. Later bleek dat een van de reuze aardige jonge mannen (een Poolse jongen met een moeilijke naam) in zijn been had gezaagd in plaats van in de dikke eikenhouten boomstam waar hij al prachtige ganzen uit had gezaagd en gekapt.
Gelukkig kwam net de ambulance aan toen wij er ook aan kwamen, het bespaarde Geert dat hij iets moest doen. Achteraf viel alles reuze mee. Enkele hechtingen en een paar dagen rust. Vandaag moet hij weer verder met zijn kunstwerk.
Andreas reed ons op de manier waarop ze hier rijden door de spits, wees ons de twee restaurants waar we ’s middags en ’s avonds kunnen eten, en daar kwamen we op een prachtige plek. Echt fantastisch dat ik daar mijn werk kan en mag zetten!
Er waren verschillende mensen aan het werk. Volgende keer schrijf ik daar over. Leuke en gekken mensen. Beroemde kunstenaars in hun land en in Europa soms, zo bleek. Het wordt echt geweldig.
